----------------------------------------








Rotterdam - Fayèn, groep 7B

Rotterdam stond toen in vuur en vlam.  
Langs de grens van het vuur, 
Langs de rand van de brand.  
De rode lichtjes naar het verleden. 
De stad verwoest op klaarlichte dag.  
En ik kan niet geloven,  
Wat ik op de foto zag. 

Rotterdam is nu heel nieuw, 
Maar waar was men toen het viel. 


-------------------------------------------------------

Oorlog om de hoek - Madison, groep 7B

Er was eens een dictator.
Kijk eens hoe hij aar staat hoor.
Zijn naam was Adolf.
En zijn moord ging als een golf.
Alle Joden die hij moest doden.
Ze gingen met de trein, in en om Berlijn.
Hij wou heel veel landen bezitten,
Maar de andere landen lieten het daar niet bij zitten.

Als eerste is hij Polen binnengevallen.
En daarna hoorden ze alleen nog maar knallen.
Daarna gingen veel landen tegenwerken,
En Amerika en Engeland kwamen ons versterken.
Toen verloor Duitsland van een groot deel van Nederland.
Ze gingen aan de kant.

Maar het overgebleven stuk, had geen geluk.
De mensen daar kregen hongersnood
Er gingen duizenden mensen dood.
En ze hadden alleen nog maar kleine stukjes brood.
Uiteindelijk kwam dat ook weer goed.
Er was een blije gloed.


---------------------------------------------------------------

Ik wou dat het vrede zou zijn - Stijn, groep 7A

Vrede is belangrijk.
Belangrijk voor iedereen.
Zonder vrede zou het oorlog zijn.
Dat weet je meteen.
Laat de ruzies stoppen.
Zeg sorry en ook gauw.
Want wie weet zegt hij dan ook sorry tegen jou.
Als er geen ruzies waren, zou er vrede zijn.
Stop met oorlog voeren dan lijdt niemand nog pijn.
Ik wou dat het vrede zou zijn.


-----------------------------------------------------

Oorlog uit het raam - Emma, groep 7A

Toen de oorlog begon was alles nog heel.
Niet alleen de straten en muren van huizen,
maar ook families en mensen waren nog heel.
Op een ochtend toen ik uit het raampje van mijn kamertje keek.
Zag ik de puin en rotzooi die de oorlog de straten aandeed.
Wat is er goed aan oorlog niemand die dat weet.
Het luchtalarm die toeda toeda deed.
En vliegtuigen die met zoemende geluiden over ons hoofd vlogen.

En heel veel bommen overal bommen met knallende geluiden.
Mensen met hun families die gillend en schreeuwend wegrenden.
Nee dat zou geen mens vergeten.
De pijn en het verdriet die de oorlog mensen aandeed.
Tot aan nu waar alles goed lijkt.
De vrede en geen geschreeuw.
Hopelijk blijft het maar zo.

Tijdens de dodenherdenking denken we terug aan wat we nooit meer willen:
Oorlog die zoveel mensenlevens kost.









 

Oecumene - Pelgrimskerk Badhoevedorp-Lijnden (PKN)

ARCHIEF

Deze steen ligt voor de boerderij van de Palestijnse familie Daoud Nassar bij Bethlehem.
Daoud verbouwt daar wijn en olijven en stichtte een centrum voor vrede, Ten
t of Nations.
Hij is ervan overtuigd dat we alleen vrede kunnen bereiken
Op een creatieve, geweldloze manier met als motto:


we weigeren vijanden te zijn

www.tentofnations.nl

op zondag 10 december 2023 vond om half twee op het Burgemeenster avn Stamplein in Hoofddorp een versstillende bijeenkomst plaats
bij het onnoemelijke leed in Gaza en de vijandigheid  an de bewoners van Israël en de Palestijnse gebieden.
:
• Om ruimte te bieden aan onze onmacht in de overtuiging dat we onrecht en geweld niet overwinnen door
in de ander een vijand te zien. 
• Om ruimte te bieden aan ons verdriet en onze boosheid om de mensen in Gaza en de familie van de gijzelaars.

• De kring rond de steen heeft een open en interreligieus karakter, met bijdragen van christenen, moslims, joden
en niet-gelovige mensen.
• We nodigen alle mensen in Haarlemmermeer uit elke dag stil te staan bij ‘in de ander niet een vijand zien’ en
zelf te weigeren een vijand te zijn, in solidariteit met Daoud Nassar in Bethlehem.

Organisatie: Platform Vluchtelingen Haarlemmermeer,
waarin kerken, moslim- en migrantenorganisaties en
Amnesty International Haarlemmermeer samenwerken.

zie voor een verslag:https://vluchtelingenhaarlemmermeer.nl/
zie ook oecumene




Denk aan anderen
een gedicht van Mahmoud Darwish

Als je je ontbijt klaarmaakt, denk dan aan de anderen
en vergeet niet de duiven te voeren.

Als je je in oorlogen stort, denk dan aan anderen
en vergeet de mensen die om vrede vragen niet.

Als je de waterrekening betaalt, denk dan aan de anderen
die uit de wolken drinken.

Als je thuis komt, denk dan aan de anderen
en vergeet de mensen in tenten niet.

Als je slaapt en de sterren telt, denk dan aan anderen
aan hen die geen slaapplaats hebben gevonden.

Als je je ziel bevrijdt met mooie gedachten, denk dan aan de anderen
die het recht op woorden hebben verloren.

En als je aan de verre anderen denkt, denk dan aan jezelf
en zeg: ik wil een kaars in de duisternis zijn.
 

ARCHIEF

De toekomst van de kerk van Aarnoud van der Deijl

Hoe de kerk terrein verloor, maar zichzelf kan hervinden

Op vrijdag 24 november 2023 werd in kerkgebouw De Ark te Hoofddorp het boek De toekomst van de kerk. Essay vol rouw en hoop van Aarnoud van der Deijl gepresenteerd. Een boek dat zowel terugblikt – de kerk is in dertig jaar meer dan gehalveerd – als vooruitkijkt. Wat is er gebeurd, en hoe kunnen we nu verder?  

Predikant Van der Deijl presenteerdezal zijn betoog. Scenarioschrijver Lex Passchier, architect Ben Ewals en regiomanager Ymere-Haarlemmermeer Remco Pols hebben elk vanuit hun eigen professionele achtergrond gereageerd op het boek. De kerk raakt immers ook de maatschappij als geheel. Na elke bijdrage was er gelegenheid tot gesprek.

In De toekomst van de kerk reflecteert Aarnoud van der Deijl op alle missionaire plannen die de afgelopen decennia door de kerken zijn gevolgd. Hijzelf, ruim dertig jaar predikant, heeft ze met passie uitgevoerd in de hoop de ontkerkelijking te kunnen stuiten. Die plannen waren zeker niet zinloos, maar de secularisatie heeft zich er niets van aangetrokken en zette genadeloos door. Dat is achteraf gezien ook wel logisch: ze gingen uit van een marktdenken waarin de kerk producent, het geloof product en daarmee de kerkganger consument werd. Elk plan kende zijn eigen trade off: wie kerkdiensten leuker maakt, geeft mensen die het niet leuk meer vinden, een argument in handen om af te haken, bijvoorbeeld. Kortom: de kerk valt misschien wel niet meer te redden, zeker niet op deze manier.

Kritische vrienden
Ook gaat de schrijver te rade bij ‘kritische vrienden’ van de kerk zoals de Vlaamse schrijver Kristien Hemmerechts, columnist (en non) Nadia Kroon, schrijver en columnist Stephan Sanders, oudtestamenticus en schrijver Klaas Smelik, filosoof Paul van Tongeren, theoloog Alain Verheij en journalist Yvonne Zonderop. Enkelen van hen kozen onlangs bewust weer voor de kerk, anderen houden zich op aan de rand of noemen zich cultuurchristen. Hun antwoorden geven aan dat we misschien niet al te licht moeten denken over de gaten die gaan vallen, wanneer de kerk zo hard blijft verdampen als ze momenteel doet. Tegelijkertijd geeft deze toenadering ook ontspanning – ook als de kerk het niet leuker kan maken.

Henk de Roest, hoogleraar Praktische Theologie aan de Protestantse Theologische Universiteit (campus Groningen) zegt over dit boek:

Dit is een boek waarop we gewacht hebben. Eerlijk en in uiterst persoonlijke stijl geeft de auteur, jarenlang met hart en ziel predikant binnen de kerk, aan dat in de afgelopen drie decennia ontwikkelde plannen om de kerk te redden, het verlaten van de kerk niet hebben kunnen stoppen. Hij gaat hierbij te rade bij cultuurfilosofen, sociologen en theologen en hij schrijft, bij vlagen ontroerend, over zijn eigen hoop en teleurstellingen. Er zijn hier en daar groeiende kerken, maar toch moeten in veel dorpen en steden in Nederland rekening worden gehouden met het verdwijnen van gemeenten, parochies en hun kerkgebouwen. De auteur rouwt daarom, maar hij kan het accepteren, mede omdat wat er in (ook in kleinere, vergrijsde) geloofsgemeenschappen gebeurt nog altijd betekenisvol is.


Over de sprekers:
Aarnoud van der Deijl: predikant, schrijver/redacteur van o.a. Inspirerend Zeeland en de Doornse catechismus
Lex Passchier: scenarioschrijver van o.a. Oogappels, acteur en stemacteur
Ben Ewals: architect en directeur van Burobeb
Remco Pols: oud-wethouder, regiomanager Haarlemmermeer bij Ymere en voorzitter van de Energiebank Haarlemmermeer

Meer informatie, opvragen recensie-exemplaar: uitgeverij Skandalon, info[@]skandalon.nl, tel. 030-2218250.
Contactgegevens auteur (beschikbaar voor interviews): Aarnoud van der Deijl, arvanderdeijl[@]solcon.nl, tel. 06-17970959.

In het dagblad Trouw van dinsdag 12 december schreef Sandres onderstaande bespreking.

Column Stephan Sanders

De kerk is niet meer te redden, maar dat pessimisme geeft mij juist moed
Trouw 11 december 2023

Ik vind het wel mooi, al die mensen die ineens met de Kerst ontdekken dat er een kerk bestaat. Barstensvol is het plotseling, en ik bezie die nieuwkomers geamuseerd: ze vertrekken namelijk even resoluut als ze kwamen, voor een vol jaar.

Blijf op de hoogte
Krijg een melding bij belangrijke artikelen over Religie & Filosofie.
Ik heb makkelijk praten. Voor mij als individuele gelovige staat er niet veel op het spel, zeker niet mijn levenswerk. Dat is anders voor Aarnoud van der Deijl, geboren in 1964 en een leven lang predikant en schrijver. Zijn laatste boek draagt de titel ‘De toekomst van de kerk’, en de ondertitel is veelzeggend: ‘Essay vol rouw en hoop.’
Eerst maar even dit: ik ken de auteur, anderhalf jaar geleden zat hij aan mijn keukentafel om te praten over zijn boek dat toen nog in wording was, en ik kom ook voor in de tekst, net als andere gesprekspartners als Paul van Tongeren, Alain Verheij en Yvonne Zonderop.

Het geloof is ‘een individuele keuze’ geworden
Het meest opzienbarende aan het boek is het essayistisch deel waarin Van der Deijl zelf aan het woord is.
Hij is zo iemand die denkt dat hij ook andere stemmen tot klinken moet laten brengen, en dat is heel dialogisch en inclusief gedacht, maar eerlijk gezegd is hijzelf zo’n scherpzinnige schrijver en denker dat hij andermans hulp niet nodig heeft.
Die ‘rouw’ zit ’m in de spectaculaire leegloop van de kerken. Ik citeer: ‘In de negentiende en de eerste helft van de twintigste eeuw was het percentage dat lid was van een kerk ver boven de negentig procent.’ Dat zijn tegenwoordig onvoorstelbare aantallen.
Het had nog kunnen zijn dat ‘Het algemeen betwijfeld christelijk geloof’ (H.M. Kuitert) enorm bloeit buiten kerkelijk verbanden, maar ook dat is niet het geval. Het geloof zelf is ‘een individuele keuze’ geworden, en die keuze valt verkeerd uit voor zowel kerk als de religieuze overtuiging. Alles wordt steeds ‘minder, minder’, met ook nog eens een naargeestige toekomst in het verschiet.

‘Dat zullen we nog wel eens zien’
Van der Deijl bedrijft in dit boek apologetiek van het vrijzinnige soort: hij twijfelt als het ware nog erger dan niet-gelovigen vermogen. Zo behandelt hij ‘zeven plannen die de kerk niet konden redden’, van het rituele opleuken van diensten en missen, tot ‘break-outkerken’ en het bij de tijd brengen en politiseren van de Bijbelse verhalen, waarna het refrein klinkt in mineur: ‘Afscheid van valse hoop.’ De kerk is, althans in Nederland, niet meer te redden.
Het merkwaardige effect is dat zoveel doorgefourneerd pessimisme mij als lezer juist moed geeft. Hier wordt zo voorbeeldig getwijfeld aan alles wat Van der Deijl aan het hart gaat als predikant en gelovige – het lijkt een geheide combinatie, maar dat hoeft het niet te zijn – dat ik er van de weeromstuit recalcitrant van werd: ‘Dat zullen we nog wel eens zien.’
Er is geen politicus te vinden die het programma van zijn of haar partij zo grondig op het spel durft te zetten, met als mogelijke uitkomst dat er niets overblijft. D’66 was bedoeld om zichzelf op te heffen, maar heeft enkel een accentje in de naam verandert: D66.
Van der Deijl ziet de neerbraak van kerk en geloof onder ogen, en de hoop is gelegen in de hartstocht waarmee hij dat doet. Deze rouwklacht is als die uit het Bijbelboek Job: het is volmaakt waarachtig en op een dubbelzinnige manier ook Godversterkend.